[...] Οι `Μεγάλες Προσδοκίες` (1860-1861) παρουσίαζαν αρκετές ομοιότητες με τον προγενέστερο Δαβίδ Κόπερφιλντ (1849-1850). Και τα δύο είναι αφηγήματα σε πρώτο πρόσωπο, τα οποία δίνουν το περίγραμμα κάποιων πλευρών της προσωπικότητας, καθώς και των προσωπικών εμπειριών του Ντίκενς. Το μυθιστόρημα δημοσιεύτηκε σε επιφυλλίδες, από το Δεκέμβριο του 1860 έως τον Αύγουστο του 1861 στο περιοδικό All the Year Round, και στη συνέχεια, το 1861, κυκλοφόρησε σε τρεις τόμους από το λονδρέζικο εκδοτικό οίκο Chapman & Hall. Πολύ δημοφιλές, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες, μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση, και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλούς άλλους δημιουργούς, κυρίως συγγραφείς. Μυθιστόρημα μύησης και αυτογνωσίας, `Οι Μεγάλες Προσδοκίες`, στην πρώτη τους βερσιόν, είχαν τραγικό τέλος. Στη συνέχεια, κατόπιν υποδείξεων των φίλων του συγγραφέων Γουίλκι Κόλινς και Έντουαρντ Μπάλγουερ-Λίτον, ο Ντίκενς έδωσε ένα τέλος περισσότερο αισιόδοξο, ρομαντικό και πιο αποδεκτό από το αναγνωστικό κοινό. [...]
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]
