Όρτσα τα πανιά και πάμε μαζί! Εκεί που ανταμώνει το παρελθόν και το μέλλον. . . Εκεί που συναντά η λογική το όνειρο. . . Εκεί που αρχίζει το ταξίδι! Όχι, εκεί δεν σφυρίζει το πλοίο που φεύγει! Εκεί στέκει χρόνια μια δαμασκηνιά, γιομάτη φρούτα, τζιτζίκια, πουλιά. . . Εκεί μας καρτερούν τα παιδιά: η Στελλιάννα, η Μελίνα, ο Κριστιάν. Η αχώριστη παρέα του θέρους! Κι ένα μαγικό όχημα μ’ αναμμένη μηχανή! Θα βουτήξουμε σαν γλάροι στο κύμα, θα καταδυθούμε σε βυθούς, θα τριγυρίσουμε λόφους, δάση, αγρούς, μονοπάτια και λεωφόρους, σ’ εκκλησάκια, γιορτές, αυλές. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
