Ο Μάης του `68 ήταν η ανακάλυψη της επανάστασης της καθημερινής ζωής, για πρώτη φορά στον σύγχρονο κόσμο. Ήταν για πρώτη φορά μια επανάσταση που πυροδοτήθηκε από εξεγερμένους καλλιτέχνες - ενώ έως τότε οι επαναστάσεις προετοιμάζονταν από φιλοσόφους ή διανοούμενους. Το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Ιουλίου του 1957, η Λεττριστική Διεθνής (Internationale Lettriste) που ίδρυσε ο Γκι Ντεμπόρ (Guy Debord) στα 1952, μετεξελίχθηκε στην Καταστασιακή Διεθνή (Internationale Situationniste), η οποία έδρασε τα επόμενα δώδεκα χρόνια με πρωτεύοντα στόχο την κριτική όλων των όψεων της ζωής στον σύγχρονο κόσμο, την συστηματική καταρράκωση ξεπερασμένων αξιών και συμπεριφορών, και τη μεθοδική επινόηση και προπαγάνδιση νέων, πλούσιων σε εμπειρίες, σημασία και νοήματα τρόπων ύπαρξης. Αντέστρεψαν το παλιό σύνθημα του Αντρέ Μπρετόν και των υπερρεαλιστών, σύμφωνα με το οποίο πρέπει να θέσουμε την Ποίηση στην υπηρεσία της Επανάστασης, και εργάστηκαν έτσι ώστε να τεθεί η Επανάσταση στην υπηρεσία της Ποίησης. Απόγειο της δράσης των καταστασιακών ήταν η πυροδότηση της εξέγερσης του Μάη. Με αφορμή τα σαράντα χρόνια από το ξέσπασμα του Μάη, το βιβλίο αυτό θέλει να είναι μια υπενθύμιση και, συνάμα, ένα έναυσμα για περαιτέρω μελέτη από τους αναγνώστες, ένα κλείσιμο του ματιού σε παλιούς φίλους και συντρόφους, ένα καλωσόρισμα σε φλεγόμενους και ανήσυχους νεαρούς.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]