Μάγισσες: γυναίκες μαγικές, σεσημασμένες αιρετικές και άκρατα ερωτικές, ότι συμμετείχαν σε σεξουαλικά όργια, ότι πετούσανε ψηλά, ότι λατρεύανε τον Σατανά, πως κάναν μάγια, κι άλλα πολλά. . . Ο Ναούμ Θεοδοσιάδης, σεβόμενος τους κανόνες της ακαδημαϊκής έρευνας και ενίοτε καταλύοντάς τους παιγνιωδώς, είτε για να αναφερθεί σε δυσεύρετα παλιά βιβλία, είτε για να αφηγηθεί αγαπημένα του παραμύθια, μας ξεναγεί στον κόσμο των μαγισσών. Αφηγείται την ιστορία τους, περιγράφει τις «ανίερες» συνάξεις τους, αναζητεί σε κείμενα και αμφισβητούμενα τεκμήρια τις διώξεις τους από τον κλήρο και τον λαό τον ύστερο Μεσαίωνα. Κι όταν καταλαγιάσει πια το ανελέητο κυνήγι από την Εκκλησία. . . . «Εκείνο που μένει, είναι, μια χούφτα μάγισσες που πετούν αγριεμένες στον ουρανό, μέσα σε πίνακες ζωγραφικής, μύθους, ιστορίες και φανταστικές διηγήσεις. Εκείνο που μένει, είναι οι σκιές τους πάνω στο ορμητικό ποτάμι της φαντασίας, που δεν σταματάει ποτέ να αγκαλιάζει τον ανθρώπινο φόβο και να γεννά τα σκοτεινά παραμύθια του αύριο».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]