Πόσες κοινές δυνάμεις ανάμεσα στην Αννέτα και στη Συλβία! Η περηφάνεια, ή ανεξαρτησία, ή τάξη, ή θέληση, ή αισθησιακή ζωή! Μα απ` τα δυο αυτά πνεύματα, το ένα γυρισμένο προς τα μέσα, το άλλο προς τα έξω, κάναν τα δυο ημισφαίρια της ψυχής. Ήταν φτιαγμένες απ` τα ίδια σχεδόν στοιχεία· μα ή καθεμιά τους, από λόγους βαθιούς καί σκοτεινούς πού ανάγονταν στην ουσία της προσωπικότητας, απωθούσαν το ένα μισό καί δε θέλανε να βλέπουν παρά μονάχα το άλλο, -εκείνο πού ανέβαινε στην επιφάνεια, ή εκείνο πού βυθιζόταν. Τώρα πού οι δυο αδελφές είχαν έρθει κοντά ζώντας μια κοινή ζωή, ή συνηθισμένη συνείδηση, πού ή καθεμιά είχε για τον εαυτό της, ανησυχούσε. Η αμοιβαία τους αγάπη χρωματιζόταν με εχθρότητα. Κι όσο πιο ζωηρή ήταν ή αγάπη, τόσο πιο ζωηρή ήταν ή κρυμμένη εχθρότητα: Γιατί ή καθεμιά ένιωθε την άλλη ασυμβίβαστη. Η Αννέτα, έχοντας περισσότερη πείρα να διαβάζει τίς κρυφές της σκέψεις, καί πιο ειλικρινής, ήταν ικανή να τίς κρίνει καί να τίς περιορίζει: είχε περάσει ό καιρός πού ήθελε ν` απορροφήσει τη Συλβία στην επιταχτική αγάπη της. Μα ή Συλβία είχε πάντα ένα μυστικόν πόθο: να υποτάξει τη μεγάλη της αδελφή·...

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]