Ο Πίνδαρος, ο μεγαλύτερος λυρικός ποιητής της αρχαιότητας, γεννήθηκε στις Κυνός Κεφαλές της Θήβας κατά τα Πύθια του 522 π.Χ. Μαθήτευσε κοντά στον Λάσο τον Ερμιονέα και στον Λαμπρόμαχο στην Αθήνα και από τη νεανική του ήδη ηλικία έγινε γνωστός ως ποιητής στους αριστοκρατικούς κύκλους αρχικά της Θήβας, της Θεσσαλίας και της Αίγινας, κατόπιν της Σικελίας και τελικά ολόκληρης της Ελλάδας. Το 476 πραγματοποιεί το ταξίδι του στη Σικελία, όπου θα αναπτύξει τις σχέσεις του με τα εκεί αριστοκρατικά γένη. Στο πνεύμα της πανελλήνιας ενότητας των αγώνων που ο ίδιος εξύμνησε, επαίνεσε το πολίτευμα διαφόρων πόλεων, είτε αριστοκρατικό είτε τυραννικό είτε δημοκρατικό, πράγμα που κατά καιρούς τού προκάλεσε σοβαρά προβλήματα. Πέθανε στο Άργος γύρω στο 438 π.Χ. Παροιμιώδης υπήρξε ο ανταγωνισμός του με τους μεγάλους επίσης λυρικούς Βακχυλίδη και Σιμωνίδη, για την εύνοια κυρίως των τυράννων της Σικελίας.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]