Ή Λούλου είναι προϊόν εκλεκτών ζυμώσεων, ας πούμε ένα άστρο παλιγγενεσίας, όπως το σύμπαν νια την Καμπάλα καί ή νεωτέρα Ελλάς νια τον Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο. Αν όμως ή φύση καί οι λεπτομέρειες της Νέας Ελλάδος γίνονται πρόξενοι καμιά φορά μορφασμών αμφιβολίας, τουλάχιστον για τους κακοήθεις, ή Λούλου και ό αισθητικός της περίγυρος ακτινοβολούν πέρα απ` την κακόβουλη φλυαρία ή την μικρόψυχη καί αμφιλεγόμενη κρίση. Συνιστώσες της Λούλου υπήρξαν Το πνεύμα της Γης και το Κουτί της Πανδώρας δύο θεατρικά έργα του Βέντεκιντ πού προηγήθηκαν καί πού ή ύστερη συγχώνευση τους απ` τον ίδιο τον συγγραφέα γέννησε τούτο το περίφημο κράμα. Ή πρεμιέρα του Πνεύματος της Γης δόθηκε στη Λειψία το 1898 ενώ του Κουτιού της Πανδώρας στη Νυρεμβέργη το 1904. Στά 1905 ό Άλμπαν Μπέργκ παρακολούθησε μια ιδιωτική παράσταση τούτου του δεύτερου έργου στο Ίντιμετ Θήατερ της Βιέννης, όπου το Κουτί της Πανδώρας ανέβηκε με σκηνοθεσία του Κάρολου Κράους, μετά απ` την κατηγορηματική άρνηση των Αρχών να προωθήσουν το έργο στη δημόσια πρόσβαση. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]