Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι κάτι εύθραυστες κλωστές σκαλωμένες κατευθείαν πάνω στην καρδιά μας. Με λίγη τύχη μπορεί ν` αντέξουν. Συνήθως όμως ξεφτίζουν, ή διαλύονται χωρίς λόγο και μας καταποντίζουν στον πόνο. Όπως και να `χει, μοιάζει να `μαστε ανίκανοι να ζήσουμε χωρίς να τις στερεώνουμε κάθε τόσο υπομονετικά μέσα μας. Σαν δυο εσωτερικές φτερούγες που επιτρέπουν στα βήματά μας ν` απογειώνονται πάνω από το έδαφος, ακόμη κι αν πρόκειται μόνο για μερικούς πόντους. Όλοι οι ήρωες αυτών των διηγημάτων, απλοί, καθημερινοί τύποι, κυριαρχούνται από την απέραντη δίψα τους για αγάπη και τρυφερότητα. Λαχταρούν όσο τίποτε άλλο τις πολύτιμες αυτές κλωστές που λάμπουν μαγικά μπροστά τους, αφήνουν να αιωρούνται σαν μαριονέτες πάνω από το χάος. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]