Πολλά έχουν γραφεί για τον «κόσμο» του Παπαδιαμάντη, τον πληθυσμό που απαρτίζει το σύνολο έργο του. Το βέβαιον είναι, ότι αν και μακριά από ιδανικούς ή εξιδανικευμένους χαρακτήρες, τα πρόσωπα των διηγημάτων του παρόντος τομιδίου, αποτελούν τον κόσμο με την αρχαιοελληνική και την βιβλική έννοια του όρου, το στολίδι της κοινότητας μέσα στην οποία ζουν. Ο βίος τους βέβαια, πιο πολύ ομοιάζει με «γύρη ανθέων μυστική», καθώς κανένα από τα πρόσωπα που τους περιβάλλουν, δεν αναγνωρίζει, το άρωμα που αναδίδουν, όντες εν ζωή. Η ευωδία που μαρτυρά και σημαίνει τον τόπο της επί γης υπάρξεώς τους, γίνεται αντιληπτή με τις αισθήσεις, μόνο όταν εκείνοι βρίσκονται πλέον δικαιωμένοι και τελειωμένοι.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]