Ανεπανάληπτος καλλιτέχνης, τρελός επιστήμονας, θαυματοποιός, μάγος ή μυστικός ιερέας της Φύσης, πάντοτε όμως ακατανόητος, ο Λεονάρντο από το Βίντσι ταξιδεύει μες στους αιώνες ως η απόλυτα εμβληματική μορφή του αναγεννημένου ανθρώπου. Σχεδίασε γέφυρες που ενώνουν ηπείρους, κάστρα, ιδανικές πολιτείες, χάρτες, δρόμους και υπόγεια περάσματα, εκτροπές ποταμών, αποξηράνσεις πεδιάδων και τεχνητές λίμνες, φοβερά κανόνια και ακόμη φοβερότερες βόμβες, αλλόκοτες κατασκευές, που θα μπορούσαν να είναι τα αεροπλάνα και τα υποβρύχια του καιρού του, άρματα μάχης ή δρεπανηφόρα, μελέτησε όσο κανένας άλλος το ανθρώπινο σώμα μα και τα φυσικά φαινόμενα, περιέγραψε φανταστικά όντα και λουλούδια των ουρανών, φαντασιώθηκε την αρχή και το τέλος του κόσμου. Τον είπαν άθεο, τον κατηγόρησαν ως πολυπράγμονα και αποτυχημένο· το βέβαιο είναι πως σκέφτηκε πολλά και μας άφησε μονάχα κρυφά χνάρια των σκέψεών του. Οι περισσότεροι τον θεωρούν τον μεγαλύτερο από τους ζωγράφους· αναμφίβολα τα λιγότερα από είκοσι ζωγραφικά έργα του που σώθηκαν αποτελούν αξεπέραστα όρια του πολιτισμού μας. Ζωγράφισε γυναίκες που γεννούν και σώζουν, άντρες που σκοτώνουν και πεθαίνουν, ένα δακρυσμένο Ιησού και έναν αρσενικοθήλυκο Ιωάννη Βαπτιστή· ζωγράφισε φουσκωμένα στήθη, χαμόγελα και καμπύλες που ελευθερώνουν. Μα ίσως ο Λεονάρντο να ζήτησε κάτι περισσότερο: τα μυστικά σήματά του μοιάζουν να οδηγούν σε μια οριστική καταφατική Ουτοπία των αινιγμάτων· σε έναν κόσμο που δεν απαντά μα αγκαλιάζει, σε ελικοειδείς δρόμους και άγριους κοφτερούς βράχους, που υπόσχονται την Αέναη Επιστροφή.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]