Το βιβλίο αυτό γράφτηκε ύστερα από την πρόσκληση του εκδοτικού οίκου Β. G. Teubner, που επιθυμούσε ένα εγχειρίδιο για να αντικαταστήσει την Textkritik του Paul Maas (3η έκδ., 1957) και την Editionstechnik του Ο. Stahlin (2η έκδ., 1914). Το έργο του Stahlin, η μόνη λεπτομερειακή πραγμάτευση της εκδοτικής τεχνικής που υπάρχει, στάθηκε υπέροχο στις μέρες του, οι εκδότες όμως έχουν πάψει να ακολουθούν πολλές από τις πρακτικές συμβουλές και υποδείξεις που περιέχει. Το έργο του Maas δεν πρόκειται να παλιώσει με παρόμοιο τρόπο, γιατί οι γενικές αρχές της κριτικής των κειμένων έχουν καθιερωθεί εδώ και πολύ καιρό, και το μόνο που μπορεί να επιφέρει ο συρμός είναι παρεκκλίσεις ή εναλλακτικές διατυπώσεις· είναι όμως πάρα πολύ μονόπλευρο, σε βαθμό που να μην ικανοποιεί ως γενική εισαγωγή. Δίνει πολύ μεγάλη έμφαση στη στεμματική άποψη της ανάλυσης των κειμένων και αντιμετωπίζει τη σύμφυρση σαν μια δυσάρεστη εκτροπή από το κανονικό για την οποία δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε, και όχι σαν την κανονική κατάσταση των πραγμάτων. Στο πρώτο μέρος του εγχειριδίου αυτού προσπάθησα να αποκαταστήσω την ισορροπία και έδωσα ορισμένες, καινούριες νομίζω, πρακτικές συμβουλές για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπίζονται οι συμφυρμένες χειρόγραφες παραδόσεις. Κατά τα άλλα, λίγα είναι τα στοιχεία που δεν θα βρει ο αναγνώστης σε άλλα εγχειρίδια κριτικής των κειμένων, από τα οποία υπάρχει πλήθος. (. . .)

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]