Ο όρος «ρατσισμός» έχει καθιερωθεί στην καθομιλουμένη για να χαρακτηρίσει απόψεις, συμπεριφορές, πολιτικές θεωρίες, κάθε μορφή επιθετικότητας ή ακόμη και αντιπαλότητας ανάμεσα σε διάφορες κοινωνικές ομάδες. Η χρήση του όρου σε όλες τις καταστάσεις, ακόμα και για τις πιο μετριοπαθείς ή αποδεκτές απόψεις, είχε ως αποτέλεσμα να χάσει τη βαρύτητά του. Συγχρόνως, ο χαρακτηρισμός επιβλήθηκε ως υπέρτατη προσβολή σε κάθε ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση που έχει ως στόχο να αποδυναμώσει ή να περιθωριοποιήσει τον αντίπαλο. Η διεύρυνση της έννοιας του όρου και ο φανατισμός με τον οποίο χρωματίζεται καθιστούν δύσκολη την κατανόηση του φαινομένου. Η ανάλυση της ρατσιστικής συμπεριφοράς μπορεί να διαιρεθεί σε τρία επίπεδα: γνώση (οι ιδέες που σηματοδότησαν την ιστορία του ρατσισμού), κατανόηση (για ποιο λόγο γεννήθηκαν τέτοιες θεωρίες) και καταπολέμηση (τα όπλα της δημοκρατίας). Οι συγγραφείς επιχειρούν μια νηφάλια προσέγγιση του φαινομένου, πλαισιώνοντας το δοκίμιό τους με αποσπάσματα σχετικών κειμένων από το 18ο ως τον 20ο αιώνα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]