Η Κορτέσα είναι η μάνα του Δημήτρη, ο οποίος είναι μετανάστης στην Ολλανδία. Παρόλο που έχει και μια κόρη που ζει κοντά της, η Κορτέσα σκέφτεται συνέχεια τον Δημήτρη και θέλει να πάει να μείνει μαζί του για ένα διάστημα. Αυτή είναι και η αιτία που η κόρη της αισθάνεται ζήλια για τη σχέση της μάνας και του αδερφού της. 
Πονεμένη γυναίκα, παλεύει να τα βγάλει πέρα στη ζωή της βοηθώντας με κάθε τρόπο τα παιδιά της. Καημός της, ο ξενιτεμένος της γιος και η οικογένειά του που δεν έχει δει ποτέ. Παρηγοριά της ο μικρός της εγγονός, ο Ηλίας, ο οποίος έχει πάρει κατά κάποιο τρόπο τη θέση του Δημήτρη. Όταν η Κορτέσα παίρνει επιτέλους την απόφαση να πάει στην Ολλανδία, αντιμετωπίζει τη μεγάλη αντίδραση του Ηλία και της κόρης της. Ωστόσο δεν το βάζει κάτω και δεν αλλάζει την απόφασή της. Όμως η μοίρα έχει άλλα σχέδια για εκείνη...

Φεύγω την Παρασκευή. Ένα, δυο χρόνια... λίγα για σένα, πολλά για μένα. Τα Χριστούγεννα θα γράψω στη μάνα σου να σε στείλει στην Ολλανδία. Θα σε πάω σε πάρκα σκεπασμένα με χιόνι, θα σε σεργιανίσω σε όμορφους, καθαρούς δρόμους. Θα παίξεις με τα ξαδερφάκια σου, που σου μοιάζουν, είναι κι αυτά ξανθουλά, η κάμαρή τους γεμάτη παιχνίδια.....
Όλοι ένα είμαστε και τώρα με την ΕΟΚ, λέει ο παπα-Στέφανος, η Ευρώπη θα γίνει δική μας και θα φτάσει ίσαμε τον Πλατανιά... Θα γυρίσει ο Δημήτρης και θα καθόμαστε όλοι γύρω από ’να τεράστιο τραπέζι και θα σας φτιάχνω αφράτους κεφτέδες με δυόσμο, φρέσκο δυόσμο, θα σας τηγανίζω βουνό τις πατάτες κι εσένα, Ηλία μου, θα σ’ αγαπώ πιο πολύ απ’ όλους, μόνο κρυφά, μην το μάθουν οι άλλοι και ζηλέψουν...
Τα δάκρυα πνίγουν τ’ ασυνάρτητα λόγια της Κορτέσας. Το χέρι, σαν αποχαιρετισμός, χαϊδεύει το ξανθό κεφάλι. Κλείνει τα βλέφαρα και παρακαλάει τον ύπνο να ’ρθει να την πάρει αμέσως. Είναι πολύ γριά, άλλο δεν αντέχει. Σε λίγες ώρες θα ξημερώσει κι έχει του κόσμου τις δουλειές. Στις 9 περνάει το λεωφορείο... θα βάλει μέσα στην τσάντα της τα χιλιάρικα... «θα σε πάρω μαζί μου στην πόλη, ανθρωπάκι...» 
«Ανθρωπάκι» φώναζε το Δημήτρη, όταν ήταν μικρός, τόσος δα, σαν τον Ηλία. Ο Δημήτρης που της έγραψε: «Μάνα, έχω την ανάγκη σου...». «Έρχομαι, γιε μου, έρχομαι, ανθρωπάκι μου...» και σβήνει ο ψίθυρος.