Oι εκδόσεις Πολύτροπον, η δισκογραφική εταιρεία ΛΥΡΑ και η Λουκία Ρικάκη παρουσιάζουν το βιβλίο και το αυθεντικό σάουντρακ της ταινίας : "Κράτησέ με", www.holdme.gr

Η ταινία έχει θέμα την απώλεια και είναι η πρώτη ελληνική ταινία που ξεκίνησε από το ίντερνετ και συγκέντρωσε ιστορίες από όλη την Ελλάδα. Μια παραγωγός ραδιοφωνικής εκπομπής χάνει τον πατέρα της ξαφνικά. Για να καταφέρει να χειριστεί αυτή την απρόσμενη απώλεια δημιουργεί μία ιστοσελίδα στην οποία ακροατές του ραδιοφώνου στέλνουν ιστορίες τους. Αργότερα συναντιέται μαζί τους και μοιράζονται τις ιστορίες μέσα από το παιχνίδι της αφής Στη διάρκεια αυτών των συναντήσεων που διαρκούν δυο χρόνια ένα παιδί χάνεται απρόσμενα. Μέσα από τις ιστορίες που μοιράζονται όλοι καταφέρνουν να χειριστούν την απώλεια τους και να συνεχίσουν τη ζωή τους με μεγαλύτερη δύναμη και αισιοδοξία. Το ίδιο και η ηρωίδα η Ιουλία μαθαίνει να συναναστρέφεται στο παρόν και συμφιλιώνεται με το παρελθόν της.

Έγραψαν για την ταινία και το βιβλίο "Κράτησέ με":
"Add body heat and light -- and presto! You have the very first full length, post-new age phantasmagoria by Lucia Rikaki. Remember these words? In reference to the film under the same title, the script of Hold me testifies to the verity that no loss is ever without redemption."
(Stratis Haviaras)

"Η ποίηση δεν τελειώνει ποτέ. Με βία μας επισκέπτεται με ασημένια φτερά, με φτερά, σαν μια ανάμνηση ενός χαμένου πλοίου. Έρχεται με τα ξέφτια ξεχασμένων δέντρων, έρχεται σαν μάγος να βγάλει από τις καρδιές μας κεραυνούς. Περπατάει στη βροχή με μια ομπρέλα φτιαγμένη από φύλλα του ήλιου, ψάχνοντας για ένα φωτεινό χρώμα, ένα πρόσωπο, το δικό μας πρόσωπο. Ο ποιητής κλέβει λέξεις μέσα από ανοικτά παράθυρα, σαν κοράκι. Ψάχνει σε αλυσιδωτούς κύκλους για μια σταγόνα, μια κρυστάλλινη σταγόνα, μια ζωή. Βροχή.. Η βροχή μέσα μας.. Πολλές σταγόνες, πολλοί κρύσταλλοι.. Έτσι ώστε να μπορέσουμε να ζήσουμε πολλές ζωές."
(Masoud Amralla Al Ali)

"Με συνεπήρε το εφεύρημα της διάθλασης λογισμών και εμπειριών βαθειά ατομικών, που βρήκαν τρόπο να ακουστούν μέσα από τα στόματα προσώπων ξένων μεταξύ τους, για να αποδειχτεί πως οι άνθρωποι τα ίδια κρύβουν μέσα τους τελικά. Η διαφορά απέδειξε την ομοιότητα. Και μετά τα διαθλασμένα εσώψυχα... επανασυνδέονται ανάποδα, ενώ ένα μαύρο πανί να σφαλίζει τα μάτια, όμοιο με το σκοτάδι που περιβάλλει τη μοναξιά των ανθρώπων. Παρασύρεται κανείς στους λογισμούς, στον ψυχισμό, στην ασυμμάζευτη ευαισθησία. Χάνεται στην εικαστική τελειότητα των εικόνων, στην αψεγάδιαστη ισορροπία, στα οργιαστικά χρώματα, στην αρμονία τους."
(Γιώργος Γιαννόπουλος)

"Συμβαίνει συχνά μέσα στο έργο των δημιουργών να υπάρχουν σπαράγματα της ζωής τους και του ψυχισμού τους, τα οποία, μετουσιωμένα καλλιτεχνικώς, να υπαγορεύουν και να συγκροτούν το ίδιο το έργο μέσα στο οποίο υπάρχουν. Τα ίδια αυτά σπαράγματα συναρμολόγημα και κολλημένα εκ νέου αποδίδουν το σώμα του θρυμματισμένου αγγείου σαν μια προσπάθεια αποκατάστασης του παρελθόντος. Όπου λείπει ένα κομμάτι από την πραγματικότητα, ένα κομμάτι φαντασιωτικό τείνει να το αποκαταστήσει. Έτσι που το έργο φτιάχνει τελικά μια νέα πραγματικότητα όχι μόνο για τον θεατή αναγνώστη αλλά και για τον ίδιο τον καλλιτέχνη, αφού το έργο του πια είναι αυτό που έχει συμβεί και έτσι πια θα υπάρχει μέσα στον ψυχισμό του."
(Φώτης Καγγελάρης)