Ενώ η Εγκληματολογία θα έπρεπε να μελετά τις διαδικασίες που μετασχηματίζουν πράξεις, συμβάντα και κοινωνικές συγκρούσεις σε `εγκληματικά` γεγονότα, όπως εξάλλου τις ηθικές, δικαιικές και καθημερινές απόψεις για το καλό και το κακό, την τάξη και την αναταραχή, τη συμβατική συμπεριφορά και την παρέκκλιση, περιορίστηκε στο να αναζητεί διαρκώς αιτίες για το κακό, την αναταραχή, την παρέκκλιση και το έγκλημα. Η ένταξη του Ποινικού Δικαίου στα ερευνητικά της αντικείμενα τη βοήθησε να αποδεσμευθεί από τη μελέτη του `προσωπικού και κοινωνικού ελλείμματος` και της έδωσε μια σύγχρονη δυναμική, δραστηριοποιώντας το τρίτο τμήμα της, την Κοινωνιολογία του Ποινικού Δικαίου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]