Η Κοινωνιολογία του Δικαίου είναι σαν τον Ιανό, τον αρχαίο Θεό των Ρωμαίων, που είχε δύο πρόσωπα, κι έτσι επιτύγχανε να διαθέτει μια συνολική και ολόπλευρη, τουλάχιστον γύρω από τον εαυτό του, κατόπτευση και θεώρηση του περιβάλλοντος χώρου. Το ένα πρόσωπο του Ιανού-Κοινωνιολογίας του Δικαίου είναι στραμμένο προς την επιστήμη της Κοινωνιολογίας, και το άλλο προς την επιστήμη του Δικαίου ή Νομική επιστήμη, έτσι ώστε η Κοινωνιολογία του Δικαίου να εμπνέεται, επωφελείται και αντλεί γνώσεις και μεθόδους τόσο από τη Νομική επιστήμη ή επιστήμη του Δικαίου, όσο κι από την επιστήμη της Κοινωνιολογίας. Ή για να το πούμε κι αλλιώς: το ένα `πρόσωπο` της Κοινωνιολογίας του Δικαίου βλέπει το αντικείμενο μελέτης της, που είναι το δίκαιο, στο πλαίσιο της οπτικής γωνίας που υιοθετεί η Κοινωνιολογία, χρησιμοποιώντας τις δικές της θεωρητικές κατασκευές και τεχνικές εμπειρικής έρευνας· ενώ το άλλο πρόσωπο της Κοινωνιολογίας του Δικαίου διερευνά το ίδιο αντικείμενο μελέτης, δηλαδή το δίκαιο, κάτω από την οπτική γωνία της Νομικής Επιστήμης, νοούμενης ως Κοινωνικής Επιστήμης· μιας επιστήμης, δηλαδή, που περιλαμβάνει στο αντικείμενο μελέτης της τόσο τα νομικά κείμενα όσο και τις νομικά ενδιαφέρουσες ατομικές και συλλογικές πρακτικές, καταστάσεις, σχέσεις και συμπεριφορές.
Αυτό το διπλό πρόσωπο της Κοινωνιολογίας του Δικαίου εκφράζει κι η ύπαρξη συνήθως δύο όρων-ονομάτων που εκφράζουν την επιστήμη αυτή σε πολλές γλώσσες. Αν και σε κάθε γλώσσα υπάρχουν διαφωνίες μεταξύ των επιστημόνων σχετικά με το ποιο πρόσωπο εκφράζει ο κάθε όρος, ο ένας από τους δύο αναφερόμενους παρακάτω όρους εκφράζει το `πρόσωπο` του Ιανού-Κοινωνιολογίας του Δικαίου που είναι στραμμένο προς τη Νομική Επιστήμη και ενσωματώνεται σ` αυτή την τελευταία καθιστώντας την μια αυθεντική Κοινωνική Επιστήμη, ενώ ο άλλος όρος εκφράζει το `πρόσωπο` της Κοινωνιολογίας του Δικαίου που είναι στραμμένο κυρίως προς την κατεύθυνση της Κοινωνιολογίας και ενσωματώνεται σ` αυτή την τελευταία ως ειδικός της κλάδος ή και ως αυτόνομη επιστήμη. [...]
