Μετά την επιτυχία του πρώτου της μυθιστορήματος `Το βιβλίο των Νυχτών`, η Συλβί Ζερμαίν μας προσφέρει ένα νέο έργο, όπου η οδύσσεια των Πενιέλ συνεχίζεται. Στη ζωή και το θάνατο των ανθρώπων αυτών, που η ιστορία τους μοιάζει να πλάθεται στη χρυσαφένια αχλύ κάποιου παραμυθιού, δεν μπορούμε παρά να αναγνωρίσουμε τις συγκρούσεις, τις πληγές και τους μύθους του καιρού μας. Ο πρώτος νεκρός του μεταπολέμου είναι ένα αγοράκι, ο εγγονός του Χρυσαφένια Νύχτα-Λυκόμουτρο, ο μικρός Ταμπουρίνος· (. . .). Ένα μεγάλο δέντρο έρχεται να ριζώσει πάνω στον τάφο του. Η μητέρα του πεθαίνει δηλητηριασμένη από ένα στρόβιλο κόκκινων καρπών που πέφτουν από το δέντρο, και ο πατέρας του ο Τρελός γι’ Αυτήν, δεν παύει να κλαίει. Ο δεύτερος γιος τους, ο Σαρλ-Βικτόρ, εκείνος που θα τον έλεγαν Κεχριμπαρένια Νύχτα-Πύρινος Άνεμος, νιώθοντας εκγκαταλελειμμένος, προδομένος, αρχίζει να μισεί με άκρατη βία τον αδελφό του, τη μητέρα του, τον πατέρα του. Ένας χαρταετός πετά ψηλά και χάνεται, για να ξαναγυρίσει χρόνια αργότερα, με τη μορφή του Αγγέλου που θα παλέψει με τον Κεχριμπαρένια Νύχτα. Είναι και τα χρόνια που περνά ο Κεχριμπαρένια Νύχτα σε ένα νυχτερινό Παρίσι, που συγκλονίζεται από τις ταραχές του Μάη του ’68. . . Το μυθιστόρημα αυτό είναι η ιστορία του ταξιδιού του Κεχριμπαρένια Νύχτα ως τα πέρατα του Κακού, ώσπου να συναντήσει τον Άγγελο και να αναμετρηθεί μαζί του.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]