Γνωρίζω την Κατερίνα από την εποχή που ήταν μεταπτυχιακή φοιτήτρια στην Αrchitectural Association και εργαστήκαμε μαζί, σχεδιάζοντας τις κατοικίες στην Αντίπαρο. Ήταν η πορεία εξέλιξης μιας πολλά υποσχόμενης νέας αρχιτέκτονος, και αυτό ήταν φανερό κατά τη διάρκεια της συνεργασίας μας και στη συνεισφορά της. Έκτοτε έχω υπάρξει μάρτυρας της σταθερής εξέλιξης και της ωριμότητας που απέκτησε με τα χρόνια και ήταν ιδιαίτερη η ευχαρίστηση μου να παρακολουθώ μια προσωπική αρχιτεκτονική διαδικασία σκέψης να εξελίσσεται σε μια γεμάτη αυτοπεποίθηση, πολύπλευρη και ολοκληρωμένη γλώσσα. [...]
(από τον πρόλογο του Ηλία Ζέγγελη)
