[...] Ο Αισχίνης ως ρήτορας διακρινόταν για την ευστροφία του και την οξύτητα της σκέψης του. Προσπαθούσε να παρασύρει τον ακροατή περισσότερο με τη ρύμη του λόγου του και λιγότερο με τη λογική ανάπτυξη της επιχειρηματολογίας του. Μολονότι ορισμένες φορές ο τόνος του ήταν ωμός και αγοραίος, κατόρθωνε να συναρπάζει το ακροατήριό του με τη χειμαρρώδη ευφράδειά του και να το εντυπωσιάζει. Οι λόγοι του, βέβαια, είναι κατώτεροι από τους λόγους του Δημοσθένη. Διακρίνονται όμως για την απλότητα του ύφους, την καθαρότητα του πνεύματος και την ειλικρίνειά τους, ενώ περιέχουν πολλά διδάγματα και είναι πειστικοί. [...]

(από την εισαγωγή, Άννα Παπακωνσταντίνου)