Στη θρυλική αίθουσα του Χρυσοτρίκλινου, ο Θεόφιλος προσπερνά αδιάφορος τις ωραιότερες κόρες του Βυζαντίου και στέκεται έκθαμβος μπροστά στην Κασσιανή. Ο ηρωικός αυτοκράτορας με τον αδάμαστο χαρακτήρα και την αλύγιστη θέληση προβάλλει στην τελετή κρατώντας το πολυπόθητο χρυσό μήλο, με σκοπό να το προσφέρει σ` αυτή που θα διαλέξει για σύντροφο της ζωής του. Κοιτάζει με έκσταση την πανέμορφη, ταπεινή νέα, έτοιμος να της προσφέρει την καρδιά του και το πιο αστραφτερό στέμμα του κόσμου. Η μοίρα, ωστόσο, έχει άλλα γραμμένα για το Ρόδο της Βασιλεύουσας. Η υπερήφανη Κασσιανή παραδέρνει απεγνωσμένα ανάμεσα σε ψεύτικα όνειρα και ανεκπλήρωτους πόθους, ενώ βρίσκεται αντιμέτωπη με το παράφορο μίσος της Θεοδώρας, της γυναίκας που αποκτά τελικά το στέμμα, αλλά όχι και την πραγματική αγάπη του Θεόφιλου. Δολοπλοκίες, αντιπαλότητες και πάθη που οδηγούν στο θάνατο δε θα σταθούν ικανά να λύσουν τα ισχυρά δεσμά που ενώνουν την ευσεβή κόρη με τον Πορφυρογέννητο. Η Κασσιανή, μία από τις μεγαλύτερες μορφές της εκκλησιαστικής μας ποίησης, αναζητεί τελικά στήριγμα και παρηγοριά στη βαθιά, ακλόνητη πίστη της.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]