Πως γίνεται και ορισμένα παιδιά κυκλοφορούν ευδιάθετα και σίγουρα για τον εαυτό τους, ενώ άλλα είναι διστακτικά και φοβισμένα; Πως γίνεται και κάποια παιδιά ξεπερνούν τις αναπόφευκτες δυσκολίες της παιδικής ηλικίας χωρίς προβλήματα, ή, έστω, με λίγες μόνο γρατζουνιές, ενώ άλλα κουβαλούν μέσα τους ελαφρύτερα -ή και βαρύτερα- ψυχικά τραύματα; Πρόκειται για ένα στοιχείο του χαρακτήρα τους, για μια προδιάθεση ή είναι το αποτέλεσμα μιας ανάλογης διαπαιδαγώγησης;
Η Katharina Zimmer υποστηρίζει ότι ο ρόλος της προδιάθεσης είναι πολύ μικρός. Οι πρόσφατες ανακαλύψεις της αναπτυξιακής ψυχολογίας δείχνουν πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της οικογενειακής διαπαιδαγώγησης στην ενδυνάμωση της αντοχής, στην καλλιέργεια της ευελιξίας και στην ενίσχυση της εσωτερικής δύναμης των παιδιών. Όταν οι ενέργειες και οι συμπεριφορές του παιδιού βασίζονται από πολύ νωρίς στην επιβεβαίωση που παίρνει απ` τους ενήλικες, τότε, μεγαλώνοντας, δεν θα τρομάζει ούτε θα οπισθοχωρεί μπροστά στις προκλήσεις. Θα έχει την αυτοπεποίθηση, επομένως και τη δύναμη να αντιμετωπίσει ακόμα και τις πιο δύσκολες καταστάσεις.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]