Σ’ αυτό το καινούργιο βιβλίο της, η Ιζαμπέλ Αλιέντε δίνει άλλη μια σειρά από τις γοητευτικές ιστορίες που το κοινό διάβασε κι αγάπησε στην «Εύα Λούνα», το προηγούμενο μυθιστόρημα της. Ολοκληρώνει έτσι σ’ ένα πολύπτυχο δοσμένο σε διάφορα επίπεδα και με θαυμάσια παιχνίδια της φαντασίας, μια επική εικόνα της σύγχρονης κοινωνίας στην Λατινική Αμερική. Ένα μοναχικό κορίτσι ερωτεύεται τον εραστή της μητέρας της και τα πνιγερά απογεύματα επινοεί μυστηριώδεις τελετουργίες που οδηγούν και τους δυο τους σε μια βαθιά άβυσσο. Από ένα εγκαταλειμμένο υπόγειο βγάζουν μια γριά που είχε μείνει μισό αιώνα κλεισμένη εκεί μέσα, θύμα ενός ζηλιάρη πολιτικάντη. Όταν εμφανίζεται στο φως της ημέρας, γυμνή, σέρνοντας τα άσπρα μαλλιά της καταγής και τυφλή μετά από τόσο χρόνια κλεισούρας, έχει ξεχάσει ακόμα και το όνομά της. Στην αναστάτωση μιας επιδρομής, μέσα στη φωτιά και στο μπαρούτι, ένας άντρας βιάζει μια κοπέλα και σκοτώνει τον πατέρα της. Θα ζήσει πολλά χρόνια κυνηγημένος από την ανάμνησή της μέχρι να επιστρέψει στον τόπο του εγκλήματος, όπου εκείνη τον περιμένει για να τον εκδικηθεί. Αυτοί είναι μερικοί από τους ήρωες στις ιστορίες που διηγείται η Εύα Λούνα. Μαζί τους συναντάμε ξανά τον Ρολφ Καρλέ, τον φωτογράφο που σημάδεψε η φρίκη του πολέμου, τον Ριάδ Αλαμπί, τον Άραβα με την συμπονετική καρδιά, τη δασκάλα Ινές, τον Ευεργέτη και άλλους, που οι αναγνώστες της «Εύα Λούνα» γνωρίζουν καλά. Ένα λεπτό αφηγηματικό νήμα ενώνει αυτές τις ιστορίες του έρωτα και της βίας. Ο τόνος είναι πάντα συγκρατημένος, αντίθετα με τις πλούσιες εικόνες, την οργιώδη βλάστηση και τα υπερβολικά πάθη που η Ιζαμπέλ Αλιέντε περιγράφει, όπως πάντα, με εξαιρετική ακρίβεια και με βαθιά γνώση της ανθρώπινης ψυχής.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]