«. . . Από τους δύο αυτούς αργόσυρτους αιώνες, όπου η ιστορία της σεξουαλικότητας θα έπρεπε να διαβαστεί πριν απ` όλα ως το χρονικό μιας αύξουσας καταστολής, έχουμε άραγε λυτρωθεί; Ελάχιστα, μας απαντούν και σήμερα ακόμα. Ίσως χάρη στον Freud. Αλλά με πόση περίσκεψη, με πόση ιατρική σύνεση, με πόση επιστημονική εγγύηση αβλάβειας, και με πόσες προφυλάξεις για να συγκρατηθούν όλα, χωρίς κίνδυνο «εκτραχηλισμού», στον πιο σίγουρο και πιο διακριτικό χώρο, ανάμεσα στο ψυχαναλυτικό ντιβάνι και στη συνδιάλεξη: άλλος ένας επωφελής ψίθυρος πάνω σ` ένα κρεβάτι. Μήπως όμως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά;» (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
