«Η `Ιστορία της ελληνικής γλώσσας` έχει μία και μόνη φιλοδοξία: να κεντρίσει το ενδιαφέρον του ευρύτατου κοινού για το μέγιστο και αειθαλές επίτευγμα του ελληνισμού, τη γλώσσα του. Συχνότατα μια απλή νύξη, μια φράση που μένει αγκιστρωμένη στη μνήμη, αποβαίνει η απαρχή μιας διά βίου πνευματικής περιπλάνησης. Δεν είναι λοιπόν η `Ιστορία` το οριστικό και αυτάρεσκο έργο αναφοράς που παρέχει από καθέδρας πληθωρική και συνοφρυωμένη γνώση, αλλά ένα ανάγνωσμα φιλικό, απαλλαγμένο από την ύβρη της συναίσθησης ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια». (...)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]