Η δεκαετία του ’30 ήταν η δεκαετία της προηγούμενης μεγάλης κρίσης του καπιταλισμού, της ανεργίας, της φτώχειας. Το ξέσπασμα της ισπανικής επανάστασης τον Ιούλη του 1936, φούντωσε τις ελπίδες μιας ολόκληρης γενιάς σοσιαλιστών. Μετά την επιβολή των φασιστικών καθεστώτων στην Ιταλία, τη Γερμανία, την Αυστρία και την Πορτογαλία, η αντίσταση των εργατών της Ισπανίας ήταν η ζωντανή απόδειξη ότι ο φασισμός μπορεί να τσακιστεί. Στην Ισπανία για πρώτη φορά μετά από χρόνια φαινόταν μια εναλλακτική διέξοδος. Η σοσιαλιστική επανάσταση. Οι εργάτες πήραν στα χέρια τους συλλογικά τον έλεγχο της παραγωγής. Στις γειτονιές οι εργατικές επιτροπές είχαν τον έλεγχο της διανομής των αγαθών. Στα χωριά οι αγρότες καταλάμβαναν τ’ αγροκτήματα και τα καλλιεργούσαν συλλογικά. Ποια ήταν η δύναμη που θα σταματούσε τον Φράνκο; Η επίσημη κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου στην οποία συμμετείχαν τ’ αριστερά κόμματα, ή η εξουσία των ίδιων των εργατών; Από την απάντηση σε αυτό το ερώτημα κρινόταν η νίκη ή η ήττα απέναντι στον φασισμό. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]