Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι καμιά γλώσσα του κόσμου δεν διαθέτει ανάλογη λέξη με την ελληνική λέξη «μαλάκας». Λέξη αρχαίας καταγωγής, που στην κυριολεξία της δεν εκφράζει παρά μια από τις πλέον συνήθεις και πανανθρώπινες σωματικές λειτουργίες, και που, στη μεταφορική χρήση της, την έννοιά της καθορίζει αποκλειστικά το περιβάλλον της. Το ποιος τη λέει, το πώς τη λέει και το γιατί τη λέει. Έννοια, που μπορεί να κάνει εναργή τα πιο αντίθετα συναισθήματα και που μπορεί να μεταλλαχθεί από το ένα άκρο στο άλλο της εννοιολογικής της γκάμας χωρίς την παραμικρή επεξήγηση. Αρκεί μια άτυπη μυστική συμφωνία των νεοελλήνων, με βάση την οποία ξέρουν σαφώς πότε και πώς να την χρησιμοποιούν, αλλά και να την αποδέχονται ως προσωπικό τους χαρακτηρισμό.
Το βιβλίο αυτό αποτελεί μόνο ένα ενδεικτικό, και βεβαίως σατιρικό, παράδειγμα του τρόπου χρήσης της.
Πάντως δεν γεννάται αμφιβολία ότι η λέξη «μαλάκας» αποτελεί το στυλοβάτη μιας περιόδου της ελληνικής κοινωνίας, που πολλοί τη χαρακτηρίζουν «σκέτη μαλακία».
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
Ο βρώσιμος:Φάε ένα μαλάκα
Ο υπέρβαρος:Πολλά κιλά μαλάκας
Ο πανταχού παρών:Να ο μαλάκας
Ο ορατός:Κοίτα ένα μαλάκα.
Ο αυτοπαθής: Μαλάκα μου!
O Interactive Multimedia: Μαλάκας είσαι και φαίνεσαι.
Ο απτός: Με πιάσανε μαλάκα.
Ο κατοχυρωμένος:Μαλάκας με πατέντα.
Ο αρχαίος:Μαλάκας με περικεφαλαία.
Ο εγκεκριμένος:Μαλάκας με βούλα.

[Απόσπασμα από κείμενο σε ιστοσελίδα του εκδότη]