Δύο κυρίως λόγοι προέχουν για την επιλογή να εξετασθούν τα προβλήματα που θέτει η αιματηρή θυσία σε σχέση με τους Έλληνες. Καταρχήν, επειδή πρόκειται για μια κοινωνία, όπου οι βασικές τελετουργίες και πλέον καθημερινές πρακτικές εντάσσονται στον χώρο της θυσίας. Για δέκα περίπου αιώνες, υπακούοντας στις χαραγμένες σε λίθο λατρειακές ρυθμίσεις, οι Έλληνες δεν έπαυσαν να έρχονται σε επαφή με τις θεϊκές δυνάμεις, προβαίνοντας στην αυστηρά τελετουργική θυσία ζώων, τα οποία κατανάλωναν συλλογικά και με βάση συγκεκριμένους κανόνες. Σε αυτόν τον λόγο, που βασίζεται σε γεγονότα, προστίθεται και ένας ακόμη που αφορά την παρουσία των Ελλήνων στην εποχή μας μέσω μιας συνεχούς ιστορίας, από τους Πατέρες της Εκκλησίας έως τους κοινωνιολόγους, που μαζί με τον Durkheim και τον Mauss προβληματίζονται για την σχέση ανάμεσα στην Θρησκεία και την Κοινωνία μέσω μιας συλλογιστικής, επικεντρωμένης στο φαινόμενο της θυσίας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]