Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος δε χρειάζεται παρουσίαση. Το βιβλίο αυτό επιχειρεί δύο πράγματα:
- να ανεύρει τη θέση του σκηνοθέτη στον ελληνικό και στον ευρωπαϊκό κινημοτογράφο
- να αναγνωρίσει και εκτιμήσει κριτικά το έργο του στο σύνολό του.

Μια εκτεταμένη εισαγωγή καλύπτει τον πρώτο προβληματισμό. Η ανάλυση κάθε ταινίας χωριστά εκπληρώνει το δεύτερο μέρος του σχεδίου.

Το συμπέρασμα συνοψίζεται στα παρακάτω: Γυρίζοντας τις ταινίες του ο σκηνοθέτης μαθαίνει την Ελλάδα και διδάσκει μια προσωπική του ιστορία. Όχι τις ατομικές μικρές περιπέτειες, αλλά τις μεγάλες αναζητήσεις του Ανθρώπου. Βρίσκοντας, παραλλάζοντας, ακολουθώντας μια δική του αισθητική σ` όλο το έργο του. Αισθητική της "ποίησης" και όχι της "πρόζας", όπως διέκρινε ο Παζολίνι. [...] Με κεντρικό άξονα της οπτικής του τον Άνθρωπο ως αντίπαλο της Ιστορίας του, κάποιων ακραίων μύθων και της δικής του περατότητας. Ένας ιστορικός και ανθρωπολογικός μεταρεαλισμός. Ένας κινηματογράφος εκφραστικής συνδυαστικότητας και ποίησης.