Το στοιχείο της αναγνώρισης της Ε.Ε. λόγω του ρόλου που της προσδίδει ο πόλος των «εξωτερικών σχέσεων» (εφαρμόζοντας την πολιτική «η σημαία ακολουθεί το εμπόριο») μετατρέπεται αντιστρόφως ανάλογα σε αναζητούμενο διεθνή πολιτικό ρόλο από τις εξελίξεις στον πόλο της «εξωτερικής πολιτικής» (ΕΠΣ-ΚΕΠΠΑ-ΕΠΑΑ). Η σμίκρυνση του χάσματος ανάμεσα στους δύο πόλους με την αύξηση της αλληλεξάρτησης των εμπλεκόμενων δρώντων και στόχων θα μεγιστοποιήσει την πιθανότητα της finalite για την εξωτερική πολιτική της Ε.Ε., δηλαδή στο να καταλήξουμε από την κοινοτική εξωτερική πολιτική της αφετηρίας μέσω της ενωσικής κοινής εξωτερικής πολιτικής της δεκαετίας του `90 στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα της ενιαίας εξωτερικής πολιτικής της Ε.Ε. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]