Στον σύγχρονο κόσμο, η μετάφραση βρίσκεται παντού. Υπερκαταναλώνουμε μεταφράσεις: στη λογοτεχνία, φυσικά, στην εκπαίδευση, ως γνωστόν, αλλά και παντού, ειδικά στους επιστημονικούς και τεχνικούς τομείς. Όσο για τη φιλοσοφία, τις ανθρωπιστικές επιστήμες και την πολιτική παραπέμπουν σε παραδόσεις πολιτιστικές, βλέπε εθνικές, που απαιτούν μεγάλη προσπάθεια μετάφρασης και ερμηνείας. Αλλά, σε αυτό τον κόσμο που μετατρέπεται ολοταχώς σε πύργο της Βαβέλ, ξεχνούμε ότι η μετάφραση δεν είναι το πρωτότυπο, ότι πρόκειται για το έργο ενός μεταφραστή. Όμως, ποιο ακριβώς είναι το έργο του; Σχετικά με τις προκατασκευασμένες μεταφράσεις, τις "ωραίες άπιστες", έχουν ειπωθεί όλα, ή σχεδόν όλα. Σε αυτό το βιβλίο, ο J.-R. Ladmiral δεν στοχάζεται πλέον μόνο πάνω στην πρόσληψη των μεταφράσεων, αλλά και πάνω στην παραγωγή τους. Επιχειρεί να δώσει μια θεωρία με βάση την προσωπική εμπειρία του ως μεταφραστή. Με το ρεαλισμό του μεταφραστή που δεν υποκύπτει στο κύρος του θεωρητικού οικοδομήματος, αρκείται σε μια θεωρία "θρυμματισμένη" ή πολλαπλή, σε "θεωρήματα" για τη μετάφραση, που διαμορφώνουν έννοιες για να μεταφράζει κανείς πραγματικά.