(. . .) Σ’ έναν τόπο όπου τα στοιχεία της φύσης και η ανάγκη κυβερνούν τις ζωές, κι ενώ η Ελλάδα βγαίνει από τον Εμφύλιο, οι άνθρωποι επιμένουν να ονειρεύονται την ελπίδα, γαντζωμένοι στην εφήμερη λάμψη της σάρκας. Ένα παιδί μεγαλώνει ανάμεσα στον «γέρο», που του διδάσκει τον κόσμο του ορατού, και στη «γριά», που του ανοίγει τις θύρες του αόρατου. Στ’ αυτιά του φτάνουν οι ήχοι από τα βαριά βήματα της Ιστορίας, η μάγισσα Καλλίστη παραμονεύει, κι αυτό πασχίζει να οργανώσει τον χάρτη της πραγματικότητας. «Υπάρχουν σύνορα ανάμεσα στο αισθητό και το υπεραισθητό;»

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]