Για τους περισσότερους, οι Σταυροφορίες συνδέονται με πάνοπλους ιππότες της Δύσης που ξεκινούν από τη Δυτική Ευρώπη με προορισμό την Παλαιστίνη, για να την απελευθερώσουν από τους Σαρακηνούς. Ωστόσο, ο μέγας Βυζαντινός αυτοκράτωρ Ηράκλειος, τον έβδομο αιώνα έκανε τη δική του σταυροφορία εναντίον των Περσών οι οποίοι είχαν εισβάλει στη Μικρά Ασία, αφού προηγουμένως είχαν καταλάβει μεγάλα τμήματα της αυτοκρατορίας - τη Συρία, την Καππαδοκία, την Αρμενία, τα Ιεροσόλυμα, όπου αιχμαλώτισαν τον πατριάρχη και άρπαξαν τον Τίμιο Σταυρό. Στη στιγμή της μεγάλης κρίσης, κι ενώ το Βυζάντιο κινδύνευε να χαθεί, ο Ηράκλειος σήκωσε τα λάβαρα του πολέμου και στην αποφασιστική μάχη στη Νινευί, κατατρόπωσε τους Πέρσες του Χοσρόη. Κατόπιν εισήλθε θριαμβευτικά στα Ιεροσόλυμα και αποκατέστησε τον Τίμιο Σταυρό στη θέση του. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]