Ο στόχος της μελέτης αυτής είναι διττός. Πρώτον, να παρουσιάσει την προβληματική της κρίσης αξιοπιστίας των ΜΜΕ, όπως αυτή γίνεται αισθητή ειδικότερα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Δεύτερον, να διερευνήσει στην κατεύθυνση αυτή, το μέτρο της ευθύνης των εκπροσώπων του δημοσιογραφικού επαγγέλματος. Το ζήτημα στο οποίο τοποθετείται η συγγραφέας αφορά τη συμβολή των δημοσιογράφων στην κρίση αυτή, και αν η πιστή εφαρμογή των κανόνων ηθικής/δεοντολογίας του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, συνιστά επαρκή συνθήκη για τη διευθέτησή της. Τα οπτικοακουστικά ΜΜΕ ως αποκλειστικοί διαμεσολαβητές της πληροφόρησης και της επικοινωνίας, έχοντας καταλάβει ολοκληρωτικά τον δημόσιο χώρο, όχι μόνο συρρικνώνουν το δικαίωμα του πολίτη στη δημόσια επικοινωνία, αλλά και υποβαθμίζουν γενικότερα την ποιότητά της, μέσα από τα ομογενοποιημένα πρότυπα τα οποία προωθούν. Στο πλαίσιο αυτό, η ισχύουσα θεσμική διάσταση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας κρίνεται απολύτως ανεπαρκής για τη διευθέτηση της κρίσης που μαστίζει το σύστημα μαζικής επικοινωνίας. Πώς είναι δυνατό, να διανοηθεί ο δημοσιογράφος, ότι προσβάλλει τα παραπάνω δικαιώματα του πολίτη, ότι τον αποξενώνει από τον ζωτικό γι` αυτόν, αλλά και για τη δημοκρατία δημόσιο χώρο, όταν η ελευθερία του ως διαμεσολαβητή (μια ελευθερία που εμπεριέχει την ευθύνη προς το κοινωνικό σύνολο) ταυτίζεται σύμφωνα με την ισχύουσα φιλελεύθερη αντίληψη για τα ΜΜΕ με το ατομικό και εγωκεντρικό του δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης; Η διαπίστωση αυτή, δεν συνεπάγεται την υιοθέτηση της θεωρίας ρύθμισης της δημοσιογραφικής δεοντολογίας με νόμο. Συνιστά, όμως, την αναγκαία προϋπόθεση για την μεταρρύθμιση του ισχύοντος φιλελεύθερου θεωρητικού υπόβαθρου της ελευθερίας της επικοινωνίας, με στόχο την ριζική διαφοροποίησή της από την ελευθερία του Τύπου και από το ατομικό δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης. Η μεταρρύθμιση αυτή αποτελεί επιτακτική ανάγκη στο στάδιο που βρίσκεται η πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης σήμερα, ως όρος για την εγκαθίδρυση ενός ευρωπαϊκού πλουραλιστικού και δημοκρατικού συστήματος μαζικής επικοινωνίας, θεμελιώδους προαπαιτούμενου για την συγκρότηση μιας δημοκρατικής δημόσιας σφαίρας και, άρα, μιας δημοκρατικής υπερεθνικής πολιτικής κοινότητας στην Ευρώπη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]