Η ιστορία της ωραίας κοιμωμένης είναι πολύ παλιά. Υπάρχουν εκδοχές της σε πολλές γλώσσες, αλλά αυτή που αγαπήθηκε ίσως περισσότερο απ’ όλες είναι αυτή που έγραψε το δέκατο έβδομο αιώνα ο Σαρλ Περό, με τίτλο «Η ωραία του κοιμισμένου δάσους». Υπάρχει επίσης το φημισμένο μπαλέτο «Η ωραία κοιμωμένη» σε μουσική του Τσαϊκόφσκι. Ένα από τα πράγματα που αγαπώ περισσότερο, γράφοντας καινούριες λέξεις για μια γνωστή σε όλους ιστορία, είναι η δυνατότητα που μου προσφέρει να προσθέσω λίγη μαγεία σ’ ένα παραμύθι που πάντα καταφέρνει να κερδίζει τους ακροατές του. Έχει μια διάχυτη μαγεία, μια όμορφη ηρωίδα, ένα γοητευτικό ήρωα και, πάνω απ’ όλα, ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία κάθε παραμυθιού: έναν τρομακτικά κακό χαρακτήρα, στο πρόσωπο της κακόβουλης νεράιδας, στην οποία έχω δώσει το όνομα Σκάρα, που μου φαίνεται αρκούντως σκοτεινό και μοχθηρό. Το καλύτερο πράγμα στο παραμύθι είναι αυτό: όταν ξεκινάμε την ανάγνωση, γνωρίζουμε ήδη ότι θα υπάρξει ένα ευτυχισμένο τέλος, ευτυχισμένο για πάντα.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]