Το Παραμύθι του Μεγ` Αλέξαντρου ή ο Μύθος του Αλεξάνδρου, όπως συνήθως ονομάζεται από τους λόγιους η θρυλική εκείνη ιστορία του βίου, των άθλων και των ταξιδιών του μεγάλου Μακεδόνα βασιλέα, που τήνε δημιούργησε η λαϊκή φαντασία αιώνες ύστερα από το θάνατο του στάθηκε για τη μεσαιωνική Ευρώπη και Ασία, ό,τι περίπου η Ιλιάδα και η Οδύσσεια για τον Αρχαίο Κόσμο.
Το ανάγνωσμα αυτό, με μορφή είτε ποιημάτων είτε πεζών διηγημάτων, είχε, ίσα με το τέλος του 16ου αιώνα, μιαν αφάνταστη δημοτικότητα σε όλες τις χώρες και σε όλες τις τάξεις.
Την αρχική Ελληνική έκδοση, από το Β΄ ή Γ΄ αιώνα μετά Χριστό, επακολούθησαν μεταφράσεις ή διασκευές στις περισσότερες Ασιατικές και Ευρωπαϊκές γλώσσες.
H Ανατολική παράδοση παριστάνει τον Αλέξαντρο μεγάλο ταξιδιώτη και τολμηρό θαλασσοπόρο, που σκίζει ωκεανούς και ερημιές αναζητώντας περιπέτειες και διψώντας να πλουτίσει τις γνώσεις του. Ανακαλύπτει τις πηγές του Νείλου, έρευνα τη Βόρειο Αφρική, φτάνει ως τα ακρότατα σημεία της Ανατολής και της Δύσης, από το Θιβέτ και την Κίνα ως την Ισπανία και τον Ατλαντικό Ωκεανό.
Σε όλα αυτά υπάρχουνε, βέβαια, αναμνήσεις από τις πραγματικές εκστρατείες του Αλέξανδρου αλλά είναι φανερή επίσης η επίδραση των παλαιότερων μύθων πού περιγράφουν τις περιπλανήσεις του Ηρακλή και του Οδυσσέα.
Διατήρησε, δηλαδή, ο θρύλος τα κύρια χαρακτηριστικά του μεγάλου Βασιλιά την παληκαριά του, τη σωματική του ρώμη και αντοχή, την ακατάσχετη του ενεργητικότητα, την φιλομάθεια του και την περιέργεια του για τις ξένες θρησκείες και φιλοσοφίες, τη μανία για κατακτήσεις και τη δίψα για περιπλανήσεις που τον φέρανε πραγματικά ως τον Όξο και τον Ινδό ποταμό - δηλαδή ως τα πέρατα του τότε γνωστού κόσμου - μα όλα αυτά τα σκέπασε μ` ένα πυκνό πέπλο φαντασίας και μυθολογίας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]