Και αν η Ζαν ντ` Αρκ δεν ήταν αυτή που ως τώρα πιστεύαμε... Κυριακή, 20 Μαΐου 1436. Ενώ ο πρωτοπρεσβύτερος του ναού του Αγίου Θιβάλδου, στο Μετς, έχει μόλις ολοκληρώσει την τέλεση της Θείας Λειτουργίας και φλυαρεί με το ποίμνιό του, διαδίδεται μία εκπληκτική είδηση: η παρθένος Ιωάννα, η ηρωίδα που απελευθέρωσε την Ορλεάνη και έστεψε τον Κάρολο Ζ` στη Ρέμς, δεν πέθανε στη Ρουέν, δεν την έκαψαν οι Άγγλοι πριν πέντε μόλις χρόνια... Εμφανίσθηκε ξανά στο Σεν - Πριβά! Ίσως δεν είναι εκείνη, όμως τότε προς τι όλο αυτό το θέατρο, που δεν το διέψευσε κανείς, ούτε καν η Αυλή; Κανείς άλλωστε δεν διερωτήθηκε, όταν βρισκόταν στον κολοφώνα της σύντομης δόξας της, με ποιον μυστηριώδη τρόπο μια μικρή χωρική εξελίχθηκε σε έμπειρη πολέμαρχο, ικανή να εκδιώξει τον εχθρό από τη Γαλλία. Εκτός αν δεν υπήρξε μυστήριο... αλλά συνωμοσία. Η αποκαλυπτική πένα του MICHEL DE GRECE μεταμορφώνει την Ιωάννα από αγράμματη βοσκοπούλα σε νόθα κόρη ενός άρχοντα. Από τα πρώτα της χρόνια, έδειχνε διαφορετική, γεμάτη θέληση και αποφασιστικότητα, σαν να την καθοδηγούσε μια ανώτερη δύναμη. Έμαθε από πολύ νωρίς να γράφει, να δαμάζει τα άλογα, να χειρίζεται το ξίφος και να διοικεί στρατό, επειδή την είχαν επιλέξει για να γίνει το μυστικό όπλο της Εκκλησίας της Γαλλίας στον αγώνα της ενάντια στην παποσύνη. Όμως η πίστη της ήταν τόσο βαθιά και οι πεποιθήσεις της τόσο ακλόνητες, που τελικά επαναστάτησε εναντίον εκείνων οι οποίοι την είχαν «προγραμματίσει». Από τότε εμφανίζεται απείρως πιο ωραία, πιο μεγαλειώδης, πιο θαρραλέα, πιο ανθρώπινη. Μέσα από τις σελίδες του επικού αυτού μυθιστορήματος που ανατρέπει τα ιστορικά κατεστημένα, φθάνουμε τελικά να αναρωτηθούμε, μετά από τόσες αποδείξεις και αποκαλύψεις: Μήπως είναι αλήθεια;

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]