(. . .) Παρά το μεγάλο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από την έκδοση των δύο πρώτων έργων του, Μια ζωή (1892) και Γεροντάματα (1898), μέχρι την έκδοση της Συνείδησης του Ζήνωνα (1923), η σχέση των τριών μυθιστορημάτων είναι μεγάλη, και μπορεί κανείς χωρίς αμφιβολία να θεωρήσει τον Ζήνωνα ως τον μεγαλύτερο αδελφό του Αλφόνσου και του Αιμίλιου. Στη `Συνείδηση` εξακολουθεί να είναι παρούσα η ουσιαστική αναλυτική τάση του πρωταγωνιστή, που έχει τα ίδια χαρακτηριστικά του «αντιήρωα» που είναι ανίκανος «να ζήσει όπως όλοι οι άλλοι», ενός ανθρώπου που δοκιμάζει ο ίδιος, με ένα πεδίο συναισθημάτων που ποικίλλουν από την τραγική απελπισία μέχρι το ειρωνικό χαμόγελο του οίκτου, «την απουσία του από τη ζωή». (. . .) Για να τελειώσουμε με τα λόγια του Μοντάλε: «Η συνείδηση του Ζήνωνα είναι μια σπουδαία ψυχολογική κωμωδία. Δεν υπάρχει σύγχρονος αφηγητής που να διεύρυνε περισσότερο από τον Σβέβο τη γνώση της ανθρώπινης ψυχής».

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]