Μια παράδοξη ιστορία ξεκινά: σαν σε όνειρο, ο Κωνσταντίνος, ενόσω τελείται η τελευταία δέηση για τη σωτηρία της Πόλης, ζει θραύσματα απ` τη ζωή του. Θραύσματα ζωής που δεν έχουν σχέση με την ιστορική αλήθεια αλλά με τη μύχια ουσία του ανθρώπου. Το βλέμμα του συγγραφέα προσπαθεί να περιλάβει σ` ένα αφαιρετικό ποιητικό κείμενο τις θεμελιώδεις αγωνίες της ζωής: τη συνεύρεση με τον άλλο, την εκπόρευση της ζωής και του θανάτου, το κρυφό νόημα της σωματικής βίας. Σκηνές βίας, τελετές, ποίηση συναντώνται για να προσεγγίσουν αυτή τη βαθύτερη ουσία της ανθρώπινης ζωής. Το μυστήριο, με τη διπλή σημασία της λέξης, είναι το κυρίαρχο μοτίβο του βιβλίου, η αχλύς που καλύπτει τα πρόσωπά του, το πέπλο του· και το ανασήκωμά του η πολύτιμη συνεισφορά του αναγνώστη.