Ήδη από το 1927 ο Julien Benda καταγγέλλει, με την Προδοσία των διανοουμένων, ότι οι διανοούμενοι, από φυσικοί υπερασπιστές και κήρυκες των αιωνίων και ανιδιοτελών αξιών (της δικαιοσύνης, της αλήθειας, της λογικής), έγιναν επαγγελματίες συνήγοροι ιδιωτικών συμφερόντων, υπάλληλοι όχι πλέον της Ιστορίας (Hegel), αλλά πολιτικών κομμάτων, προπαγανδιστές πολιτικών παθών· από αρνητές του λαϊκού ρεαλισμού, έγιναν υποκινητές του λαϊκισμού. Αρκετές δεκαετίες αργότερα, ο Alain Finkielkraut υποστηρίζει ότι `η βαρβαρότητα κατάφερε τελικά να αλώσει τον πολιτισμό`. Μήπως, λοιπόν, η ευρωπαϊκή επιλογή δεν μπορεί παρά να είναι ανάμεσα στην προδοσία και την ήττα; Ολική ή μερική, συγκυριακή ή δομική, αναστρέψιμη ή μη - κρίση πάντως υπάρχει και είναι σοβαρή, ως συνδεόμενη και με τη γενικότερη κρίση νομιμότητας.
Η `έκπτωση` του διανοουμένου από τη σύγχρονη ιστορία ανταποκρίνεται σε μεγάλο βαθμό στην πραγματικότητα...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]