Η Ελλάδα μόλις έχει βγει από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον εμφύλιο σπαραγμό. Το τίμημα είναι βαρύ. Νεκροί, ανάπηροι για πάντα, σπίτια ντυμένα στα μαύρα, φυλακές με πολιτικούς εξόριστους, τόποι εξορίας για τους «αντικαθεστωτικούς» στα πανέμορφα νησιά του Αιγαίου, αντάρτες και «παιδιά του παιδομαζώματος» στο «Παραπέτασμα», χωροφύλακες παντού που εποπτεύουν το φρόνημα, τις ιδέες, την αφοσίωση στην πατρίδα και καταδιώκουν «παντί τρόπω» τα εθνικά «μιάσματα»! Η Ελλάδα κατατρώει τα δικά της παιδιά, αυτά που περιμένει να κλείσουν τις πληγές της και να την ανασυγκροτήσουν ως χώρα και ως έθνος. Τα καλύτερα νιάτα τα διώχνει μακριά στην ξενιτιά για εισαγωγή και μόνον συναλλάγματος! Μετανάστες στη μακρινή Αυστραλία και την υπερατλαντική Αμερική, εργάτες στις φάμπρικες του Βελγίου και της Γερμανίας. Χωρίς επάγγελμα, χωρίς γλώσσα, ανειδίκευτοι εργάτες, για να ξαναγυρίσουν κάποτε στην πατρίδα οι πιο πολλοί απ` αυτούς, όπως έφυγαν, ξένοι στον τόπο τους, ξένοι στην ξενιτιά, ξένοι κι άμοιροι παντού στη ζωή. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]