`Υπάρχει με απλά λόγια, γνήσιο κύλισμα του λόγου. Μύθος πού σε κερδίζει χωρίς κόπο, τόσο ώστε να μπορείς, όχι σπάνια να λες: αυτό μπορεί να συμβεί και σε μένα. Ξέρει να ψυχολογεί ο συγγραφέας και τις πιο άπλες εκδηλώσεις της ζωής και να τις φέρνει στο προσκήνιο, σε ώρα πού αυτό επιδέχεται επεμβάσεις ή παρεμβάσεις, με βάση ότι ρόλο παίξει όχι μόνο αυτό πού αυτοεκφράζει ο όποιος ήρωας, αλλά και μ` εκείνο πού κινείται δίπλα του με την όποια μορφή. Μ` αυτό τον τρόπο η διήγησή του διατηρεί τη ζωντάνια της κι ο χρόνος ή ο τόπος δένονται μαζί της φυσιολογικά. Και αυτό έχει σημασία, γιατί ο συγγραφέας δεν εκβιάζει λύσεις. Κρατά την κάμερα και παίρνει σκηνές, όπως αυτές γίνονται, αφήνοντας στον αναγνώστη να βγάλει το τελικό συμπέρασμα άρνησης ή αποδοχής. Και τούτο χωρίς να σημαίνει απλή καταγραφή, χωρίς καλλιέργεια του εσωτερικού πού αυτή κρύβει... Ο συγγραφέας γνωρίζει να ξεκαθαρίζει από το άκουσα, είδα, ένιωσα το κύριο και χαρακτηριστικό`. Άγγελος Φουριώτης

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]