Ναι, `Η Παναγία των Λουλουδιών` είναι ένα όνειρο. Μονάχα μες στα όνειρα βρίσκουμε αυτή τη φοβερή παθητικότητα. Μες στα όνειρα τα πρόσωπα δεν περιμένουν καν το τέλος της νύχτας τους. Μες στα όνειρα οι στραγγαλιστές διασχίζουν τους τοίχους, ο δραπέτης έχει σιδερένιες σόλες και το ρεβόλβερ του είναι γεμάτο με κενό. Ωστόσο η ίδια κίνηση, που μέσα στο έργο αλυσοδένει τον Ζενέ μ` αυτές τις μαριονέτες, ταυτόχρονα τον απελευθερώνει, τον αποσπά απ` το όνειρο και τον μεταμορφώνει σε συγγραφέα. Η `Παναγία των Λουλουδιών` είναι ένα όνειρο που περιέχει το ίδιο του το ξύπνημα.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
