Η Λιάνα Περέζ ντύθηκε με ιδιαίτερη προσοχή. Περιποιήθηκε την ομορφιά της με μια ψυχρή επιμελημένη φροντίδα, σχεδόν επιστημονική. Μπροστά στον καθρέφτη της, επιθεώρησε τον εαυτό της και χαμογέλασε ευχαριστημένη. Όχι με το χαμόγελο μιας φιλάρεσκης γυναίκας που την ικανοποιεί η ομορφιά της, αλλά με την ευχαρίστηση ενός ανθρώπου που εξετάζει τα όπλα του. Η καμαριέρα της την κοίταζε με θαυμασμό. Ήταν όμορφη, πάρα πολύ όμορφη η κυρία της, ό,τι πιο ωραίο μπορεί να συνθέσει η πολυτέλεια, το καλό γούστο, οι πανάκριβες μοδίστρες και η φυσική ομορφιά.
ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΜΙΑΣ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΠΟΥ ΣΚΟΡΠΙΖΕΙ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ. Με αυτά τα λόγια το περιοδικό `Πρώτο` παρουσίασε το μυθιστόρημα το 1962. Είχε πρωτοδημοσιευτεί σε 82 συνέχειες στην εφημερίδα `Ακρόπολις` το 1955-56, με το χαρακτηρισμό `Πρωτότυπο αθηναϊκό μυθιστόρημα`.
Πρωταγωνίστρια η Λιάνα Περέζ, μια μοιραία γυναίκα εκδικητής, στην ατμόσφαιρα των `μαύρων` ταινιών του αμερικάνικου σινεμά της δεκαετίας του `50, με έντονο το στοιχείο του μελοδράματος και βασικό χαρακτηριστικό το τραγικό τέλος.
Η δράση εκτυλίσσεται με φόντο την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη του `50: λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας, οδός Ηροδότου, Σύνταγμα, το κέντρο `Νεράιδα`, το Θέατρο Κοτοπούλη με παράσταση του `Ρουί Μπλας` με τον Ζεράρ Φιλίπ, τραγουδιστές που μιμούνται τον Υβ Μοντάν, δράση κινηματογραφική `που θυμίζει Χίτσκοκ` και η Θεσσαλονίκη με το ξενοδοχείο `Μεντιτεράνεαν`, τον Θερμαϊκό, τον Λευκό Πύργο, το Καραμπουρνού και την Αρετσού.
Ο αστυνόμος Μπέκας κάνει κι εδώ ένα σύντομο πέρασμα.
Ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα του Γιάννη Μαρή που πρώτη φορά κυκλοφορεί σε βιβλίο, με εισαγωγή του Ανδρέα Αποστολίδη και εκλογή από την πρωτότυπη εικονογράφηση της εποχής.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]