[...] Η εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου να διαλέγεται με πολλούς θεούς αποβαίνει μοιραίως αιτία κρίσεως της μονοθεΐας. Αν ο άνθρωπος είναι στη φύση του πολυθεϊστής, ποιες δυνατότητες έχει η μονοθεΐα για αυθεντική αυτοπραγμάτωση;
Το πρόβλημα εδώ δεν είναι βέβαια μόνο ψυχολογικό. Οι ποιοτικές διαστάσεις της μονοθεΐας είναι πολύ ευρύτερες από την ψυχολογική κατηγορία. Αλλά όσο ελεύθερο είναι το πνεύμα να μεταβαίνει όπου θέλει, άλλο τόσο είναι ελεύθερος ο ασυνείδητος ανθρώπινος ψυχοδυναμισμός να λειτουργεί και να εκφράζεται όπως θέλει. Αυτό σημαίνει ότι η μονοθεΐα δεν βρίσκει πάντοτε συνεπή συνήγορο τον ανθρώπινο ψυχισμό στην προσπάθεια από μέρους του, της βιωματικής της πραγματώσεως. Είναι αλήθεια, ότι το `μονοθεϊστικό πνεύμα` είναι πρόθυμο. Ο εξελιγμένος `πνευματικά` άνθρωπος έχει μια υποτιμητική ιδέα για την πολυθεΐα. Αλλά η `σάρκα` του ορμήματος είναι ασθενής! Η φύση του ανθρώπου λαλεί πολυθεϊστικά! Και το γεγονός αυτό δείχνει, ότι το πρόβλημα της αυθεντικής σαρκώσεως της μονοθεΐας είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση, ακόμη και στην περίπτωση που η ταυτότητα της φύσεως αυτής είναι χριστιανική...! [...]