Η Εμινέ βάζει το κλειδί στην πόρτα, αυτή αντιστέκεται και δεν ανοίγει εύκολα, τη σπρώχνει ο Θοδωρής και βρίσκεται κατάφατσα με το σπίτι του. Απ` εκεί τον είχε διώξει ο Αττίλας πριν εικοσιεννιά χρόνια. Τώρα εκεί μέσα τον "υποδέχεται" μια μεγάλη φωτογραφία του Ντενκτάς.

Η φωτογραφία τον αφήνει αδιάφορο. Αυτός αγωνιά να ψάξει το σπίτι του, να βρει κάποια από τα αγαπημένα του πράγματα ...Το θέαμα όμως που αντικρίζει του σπαράζει την ψυχή...

Στο τέλος το βλέμμα του καρφώνεται σ` ένα σημείο. Εκεί είναι η λάμπα του πετρελαίου που του `φεγγε στο δημοτικό σχολείο. Ύστερα από εικοσιεννιά χρόνια προσφυγιάς που ξαναβλέπει το σπίτι του, το μόνο δικό του πράγμα που βρίσκει εκεί είναι αυτή η λάμπα.