«Η ολοκλήρωση αυτού του μεγάλου μυθιστορήματος -`Η θάλασσα της γονιμότητας`- με κάνει να αισθάνομαι ότι έφτασε το τέλος του κόσμου...» έγραψε ο Γιούκιο Μισίμα τον Οκτώβριο του 1970. Το Νοέμβριο ήταν νεκρός - ύστερα από τελετουργική αυτοκτονία.
Αποτελούμενη από τέσσερα μέρη, `Η θάλασσα της γονιμότητας` αντιπροσωπεύει την άνθηση της ιδιόμορφης μεγαλοφυΐας του Μισίμα. Το `Ανοιξιάτικο χιόνι` είναι μια ευγενική και συγκινητική ιστορία αγάπης. Στα `Αφηνιασμένα άλογα`, την αιματηρή συνέχειά του, πρωταγωνιστεί ένας ακροδεξιός τρομοκράτης. Στο `Ναό της Αυγής`, μια Ταϊλανδή πριγκίπισσα συνδέεται μυστικιστικά με τους ήρωες των προηγούμενων έργων. Ο `Εκπεσών` άγγελος είναι ένα έργο εξίσου συναρπαστικό και ερωτικό με τα προηγούμενα, αλλά διαπνέεται από μια αποχαιρετιστήρια θλίψη.
Στις 25 Νοεμβρίου του 1970 ο Γιούκιο Μισίμα, στην ακμή της λαμπρής λογοτεχνικής σταδιοδρομίας του, ξάφνιασε τον κόσμο με την τελετουργική αυτοκτονία του με απεντερισμό (χάρα-κίρι, ή, ορθότερα, σεπούκου).
Ο Μισίμα στα έργα του αναφέρεται συχνά στα θέματα της αυτοκτονίας και του πρόωρου θανάτου, ενώ εξέφρασε πολλές φορές την επιθυμία να πεθάνει νέος. Ολοκλήρωσε αυτή την τετραλογία, το τελευταίο έργο του, το πρωί της ημέρας του θανάτου του. Λίγο πριν αυτοκτονήσει, έγραψε στους φίλους του ότι αισθανόταν κενός, έχοντας δώσει όλα του τα πιστεύω και τα αισθήματα για τη ζωή σ` αυτό το γιγάντιο εγχείρημα, το οποίο επαινέθηκε αργότερα ως αριστούργημα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]